Mensen vragen ons vaak waarom de Westerhelling een ‘Leerhuis’ wordt genoemd. De associatie met schools leren, en daarom ook direct met ‘goed en fout’, toetsen en cognitieve kennis wordt snel gemaakt.

Het woord ‘Leerhuis’ verwijst echter naar iets anders: het is een Nederlandse vertaling van het Joodse Beth ha-Midrasj: ‘huis van studie’. Traditioneel gezien was dit het samen bestuderen van de heilige boeken. Zo’n honderd jaar geleden gaf Frans Rosenzweig ‘Leerhuis’ een nieuwe betekenis. Studeren werd gezien als jezelf transformeren door op een diepgaande manier te werken met de leerstof. 

Zo zien wij een Leerhuis ook: als een plek voor ‘lerenden’. Dat zijn personen die nieuwsgierig zijn, vragen stellen, ervaringen delen, reflecteren en met een open blik de wereld in kijken. 

Leraar en leerling zijn hierin aan elkaar gelijk. Wij vertalen leraar daarom naar ‘leergevende’, en we gaan ervan uit dat ieder mens dit is. Want iedereen heeft ervaringen, kennis, inzichten en gevoelens opgedaan. We leren van elkaar en aan elkaar.

Geschiedenis, filosofie, literatuur en kunst zijn allemaal een bron van kennis. Wij geloven daarnaast dat het van betekenis kan zijn om je te laten voeden door zingevende tradities. Door bijvoorbeeld op een existentiële manier met tekst, beeld of gesproken woord bezig te zijn kun je dieper en op een andere manier naar thema’s van deze tijd kijken en jezelf zingevend ontwikkelen.

Het is onmogelijk ‘te worden wie je ten diepste bent’ door uitsluitend de actuele buitenwereld tot je te nemen. Lerende, leergevende en bronnen hebben elkaar nodig. Deze uitwisseling willen we vieren in ons Leerhuis.