Ik ervaar mijn eigen leven als het gaan van een weg, waarbij ik steeds meer ontdek dat ikzelf niet het centrum ben van mijn leven. Of beter gezegd: als ik me er bewust van ben dat ikzelf niet het centrum ben, ben ik gelukkiger. Dit bewust zijn en worden, is als het lopen van een lange wandeling, met steeds wisselend weer, wisselend uitzicht en wisselend gezelschap. Soms heb ik er flink de pas in, fluit een deuntje en geniet van wat ik onderweg zie. En soms is het een worsteling, en vergeet ik steeds weer waar het nu eigenlijk over gaat. Ik maak mezelf niet – ja ik kan wel leren en groeien maar niet veranderen wie ik in wezen ben. Dat kan ik alleen ont-dekken, en leren JA te zeggen tegen mezelf. Mijn christelijke wortels en vorming ervaar ik als een rijke voedingsbodem, en ik ben heel benieuwd wat voor jóú betekenisvol is. Ik ben meer een “zoeker” dan een “weter”, en vind het heel boeiend om samen te zoeken.

Op mijn weg heb ik dierbare tochtgenoten gehad, paters en fraters Maristen die ik als mijn familie beschouw. Ze hebben me kennis laten maken met de mariale spiritualiteit, van waaruit ik leef en werk. Eenvoudig en bescheiden gericht zijn op wat er werkelijk toe doet, bij deze houding voel ik me thuis. Aandachtig Leven helpt me om meer samen te vallen met mezelf, zoals ik bedoeld ben te zijn, in relatie met de Bron van mijn bestaan.

Ik heb jarenlang bij Moria – ook een initiatief van onder andere de fraters Maristen – met veel plezier jongeren begeleid die met justitie in aanraking gekomen zijn. De laatste jaren werk ik op deze plek, de Westerhelling, die me heel dierbaar is.

Graag loop ik een stukje met jou mee op jouw levensweg. Ik wijs jou niet de weg, ik loop niet voorop of achter je aan: graag loop ik naast jou. Onderweg wil ik samen met jou kijken naar wat er te zien is. Misschien zal ik je soms vragen langzamer te lopen, en graag kom ik naast je zitten als je even uitrust op een steen.

Conny@leerhuiswesterhelling.nl